Graciñas, Sarai.

Este dibuxo entregoume a mamá de Sarai o venres.  Aqui entre nós emocioneime moito porque foi a guinda para un día cheo de emocións.Volver ver aos meus compañeiros/as, ver a miña clase tal e como a deixei... Sentinme triste e agobiada. Pero despois volvín ver aos papás e mamás, e o debuxo de Sarai, cun arco da vella tan lindo que  me ,recorda que tras a treboada volve o Sol.

E souben que  volverei ver os ollazos profundos de Antía, a alegría de Valeria, a madurez de Carmen, os ollos abertos ao mundo de Diego, escoitarei as ocorrencias de Matías, e Xabier Ferreiro e reirei con elas, sentirei  a calma de Manuel. Recordarei o traballadores que eran Xabier Morandeira e Daniella. Reireime coma sempre con Daniela.Verei os rizos do meu pequeno artista Xián. Falarei do campo co meu Abel. Admirarei a túa alegría e o teu esforzo, Sarai, Disfrutarei das anécdotas e a dozura de Alba. Asombrareime da nobreza de Hugo. E por último verei ao meu regaliño de Colombia, Stephy.

Todo isto e o que meu inspirous o regalo de Sarai e as vosas familias. Grazas pola esperanza. Grazas por todos:por darme tanto traballo, alegria, satisfaccións, grazas por facerme sentir nena a piques de cumprir medio século..